Unha sentenza gañada pola CIG-Ensino vén de tirar abaixo a instrución e a resolución dun expediente disciplinario a unha profesora que só se pode entender como unha auténtica persecución e represión froito dunha extralimitación do que deben ser as funcións da inspección educativa. Desgraciadamente, o lamentábel papel da Inspección non foi corrixido e censurado polo Director Xeral de Centros e Recursos Humanos, cando tivo ocasión de facelo.

Desde hai anos, a CIG-Ensino asesora e defende a persoas que foron e están a ser vítimas destes abusos de poder. Un caso claramente paradigmático é o dunha profesora á que, despois de poñer en coñecemento da inspección unha actuación irregular dunha persoa do seu centro, como directora que era, foi ela o obxecto da investigación, apertura de expediente e sanción desproporcionada. A profesora viu como se revisaba a totalidade da súa traxectoria de trinta anos, sometida a unha investigación case policial mentres esta organización sindical non ten coñecemento de que a persoa infractora, contra a cal existía probas documentais, fose expedientada en momento ningún.

A investigación da totalidade da vida profesional dunha docente, cando esta, no exercicio das súas funcións, pon en coñecemento dos seus superiores o que sucede no seu centro, só pode ser interpretada como un afán sancionador contra unha persoa que ao longo dos anos deu mostras dun compromiso claro con posicións claramente progresistas e críticas, algo que inspectores como os que actuaron neste caso, de probada e pública ideoloxía conservadora e mesmo ultraconservadora, non poden tolerar. Se calquera docente ou traballador en xeral fose sometido a unha revisión coa porfía e desproporción coa que se fixo esta investigación, seguramente se sentiría acosado e con probabilidade tamén se atoparía algunha incorrección sen importancia, sobre todo se exerceu cargos de responsabilidade.

A realidade é que o funcionamento da Administración, como vimos de comprobar novamente, deixa no desamparo aos cargos directivos e ao profesorado que, en moitas ocasións, deben tomar decisións seguindo instrucións que, ao non estar estritamente recollidas na norma, acaban por se volver en contra do funcionario ou funcionaria a quen se lle esixe que as cumpra. Neste caso ao que nos referimos, puidemos comprobar como se recolleron como feitos sancionábeis, actuacións das que a Xefatura Territorial de Pontevedra tiña coñecemento, mais que, cando lle conveu, decidiu facerse a descoñecedora para castigar a docente.. Esta situación advírtea a sentenza do Contencioso Administrativo que, en resposta da demanda dirixida polos servizos xurídicos da CIG-Ensino, anula unha das faltas que se lle querían impor á profesora e modifica drasticamente a segunda, reducíndoa a quince días. Unha situación moi diferente da que deseñaba o instrutor do expediente, outro inspector sobre o que a CIG-Ensino expresou as súas queixas na XefaturaTerritorial no seu día, que solicitaba un total de 15 meses de suspensión de emprego e soldo, máis dun ano de sanción.

Non é a primeira vez que algúns destes inspectores de Pontevedra se extralimitan nas súas funcións impoñendo medidas non xustificadas ou investigando a quen contacta con eles para buscar solución a un problema no centro, en lugar de corrixir o problema. Tivemos exempos como foron a modificación de acordos claustrais ou a investigación á equipa docente dun colexio que emitira unha queixa dunha traballadora do centro.

Neste momento, o mesmo inspector que podemos atopar relacionado con todos os casos anteriores, iniciou o trámite dun expediente contra unha profesora de longa e recoñecida traxectoria, que estaba a piques de se xubilar, entre outros motivos porque non lle gustou a forma en que se dirixiu a el. Para reprendela, apareceu un día no centro con outro inspector e sometérona en privado e sen que puidese acompañala ninguén a un interrogatorio do que inicialmente non lle querían dar copia da acta, ante o que a compañeira tivo que mencionar que recorrería á asesoría xurídica do sindicato. Estas son as formas duns inspectores que, á hora da verdade, non actuaron coa mesma dilixencia para resolver o problema que tiña o centro, mais si que reaccionaron de maneira punitiva cando se lles retrucou, para facerlle ver cal era o problema.

Estamos pois, diante de persoas que exercen a súa función cunha autoridade excesiva e unhas formas que non son propias da función docente e que translocen a súa ideoloxía ultraconservadora, da que todas e todos podemos ter coñecemento grazas ás redes sociais.

Desde o sindicato lamentamos igualmente que a actuación do Director Xeral de Centros e Recursos Humanos non o levase a paralizar a resolución do expediente cando puido comprobar, porque así llo trasladamos desde a CIG, que a actuación da inspección era totalmente desproporcionada. A claridade  da sentenza sobre a actuación da administración é total e a modificación da tipificación das faltas e a rebaixa de 15 meses a 15 días é o mellor exemplo.