Homenaxe a Andrés e Xosé Lois.

(15/06/07)

Toda obra colectiva, como a CIG-Ensino, é, sen lugar a dúbidas, o resultado do traballo e empeño de todas e todos os que, diariamente, lle damos vida e utilidade. Mais, non é menos certo que, ao longo dos 34 anos de historia do sindicalismo nacionalista, houbo compañeiros e compañeiras que se tornaron imprescindíbeis en diferentes etapas e avatares da nosa organización. Con certeza, Xosé Lois e Andrés foron, ao longo destes anos, e serán sempre dous referentes da CIG-Ensino.

Moito do que hoxe somos ten os seus antecedentes na entrega e nas atinadas análises e alternativas que conformaron o sindicalismo nacionalista no ensino e no que foron protagonistas especiais tanto Andrés como Xosé Lois.

Alá polo ano 1977/78, Xosé Lois vai ter xa unha destacada participación na dirección da loita contra a emigración dos mestres a través do traslado forzoso fóra de Galiza. No ano 81 será elixido Secretario Nacional da UTEG e, posteriormente, participará na fundación da CIG-Ensino, formando parte da súa dirección durante anos. As súas atinadas análises foron fulcrais para enfrontar con éxito diferentes conflitos. A súa opinión tiña e ten un plus de seguridade para todos nós.

Andrés será dos primeiros afiliados da UTEG en Ferrol. Formará parte a comezos dos 80 da súa Dirección Nacional. Desempeñará diferentes responsabilidades na CIG-Ensino, participando na súa fundación e nas diferentes executivas. A súa predisposición permanente, o seu coñecemento e obxectividade achegaron e achegan seriedade ao noso traballo.

Estamos ante dous compañeiros que sempre mostraron lealdade absoluta ao proxecto, compromiso e dedicación para avanzarmos na dirección correcta. A clase traballadora galega, e o profesorado en particular, nunca vos agradecerán o suficiente  o voso compromiso permanente de entrega total para descolonizar a educación, defender o ensino público, procurar a plena  galeguización ou conseguir que o sindicato nacionalista sexa maioritario no  ensino.

Andrés e Xosé Lois son dous referentes ineludíbeis do sindicalismo en Galiza, dos bos e xenerosos, cos que teño  a sorte de compartir amizade e dos que aprendín, aprendemos,  moitas cousas. Moitas horas de debates e reunións que foron para min, para todos e todas nós, unha verdadeira escola de sindicalismo.

A súas  xubilacións como docentes e liberados non presupón o seu retiro da acción e actividade sindical e/ou política. Quédalles moito que contribuír e ensinar. A súa colaboración seguirá sendo necesaria e sabemos de antemán que non nos vai faltar. Mais é de xustiza que poidan dispor de algo máis de tempo libre para atender e gozar das súas afeccións.

Este proxecto colectivo que é a CIG con 60000 afiliados e afiliadas do que forma parte a CIG-ENSINO con 6000, está hoxe consolidado. Naceu, medrou e fortaleceuse grazas ao compromiso, vontade e traballo de moitos e moitas e á firme convicción da necesidade de dotármonos desta ferramenta insubstituíbel e eficaz para a clase traballadora, para o profesorado e para a galeguización do ensino, en definitiva, para a emancipación da nosa clase e do noso pobo. Indiscutibelmente, neste empeño teñen un lugar salientábel tanto Xosé Lois como Andrés.

Todas e todos nós, a CIG-Ensino, quere mostrarvos o maior recoñecemento pola vosa loita e compromiso por conseguir un ensino galego e un país de noso.

Moitas grazas.

Santiago, 15 de xuño de 2007