O sindicato aproveitou a reunión cos máximos responsábeis do Ministerio para criticar a escaseza de fondos destinados a dar seguridade á docencia presencial e a preguntar polo control dos fondos que executarán as administracións educativas.

Esta mañá tivo lugar unha reunión por videoconferencia da Mesa Docente o Estado na que a CIG-Ensino ten representación por ser o sindicato maioritario na administración pública galega. Esta reunión chega sen que a Consellaría de Educación teña movido un dedo desde que o novo equipo accedeu aos seus cargos, malia os diferentes escritos enviados pola CIG-Ensino solicitando a convocatoria da Mesa Sectorial galega ou do Comité Intercentros de Seguridade e saúde Laboral (CISSL) da Consellaría.  

A intervención do secretario nacional da CIG-Ensino, Suso Bermello, centrouse en trasladar aos altos cargos do MEFP preguntas concretas, solicitar aclaracións sobre decisións adoptadas polo Ministerio así como formular queixas pola redacción final do acordo do Consello Interterritorial. Porén, a parte principal centrouse en desmontar todas as mentiras que a Xunta de Galiza, a través da Consellaría, difunde incesantemente, hoxe mesmo tras unha reunión do seu titular Román Rodríguez con representación das ANPAs, para tapar unha xestión nefasta deste inicio de curso escolar, que ten como indicadores as medidas restritivas á hora de autorizar desdobres de aulas, a negativa a ampliar a contratación do profesorado e persoal non docente e a insuficiencia das medidas de protección sanitaria.

Críticas da CIG-Ensino á xestión conxunta do  MEFP  e as CC.AA 

O sindicato formulou tamén unha serie de queixas sobre a actuación do Ministerio no que é da súa competencia exclusiva ou no que pactou coas CC.AA: 

• Ratios e aulas burbulla. Entre o documento do 22 de xuño de 2020 e o texto aprobado o 27 de agosto, o MEFP abandonou o criterio das ratios máximas de 20 alumnos por aula. Iso nunca debeu ser unha recomendación senón un requisito. A Xunta, por exemplo, nunca tivo intención de aplicalo. É máis, para evitar desdobres e contratación de docentes, considera “grupos de convivencia estábel” todos os de Primaria provocando que non se requiran máis docentes nin se reduza a ratio avultada nas aulas. Pode alguén afirmar que existe diferenza algunha entre unha aula de 6º de EP e outra de 1º da ESO?
• A seguridade pode ser cara, mais os contaxios e penalizar economicamente ás familias é moito peor. Non pode ser que a seguridade fronte á covid descanse nos petos das nais e pais do alumnado. A educación debe ser gratuíta e a compra de máscaras para o uso dentro dos centros debe ser costeado pola administración. A dotación de todo tipo de material (máscaras cirúrxicas, FFP2 cando sexan necesarias, pantallas, etc..) para o persoal do centro son, por lei, obriga da empresa. No caso de Galiza derívase esta xestión nos centros, o que está a provocar xa, a pouco días de iniciado o curso, polémicas pola necesidade de EPIs específicas das que se carece. Todas estas especificación deberían estar incorporadas no Acordo do Consello Interterritorial e trasladadas ao protocolo galego.
• O tratamento do persoal vulnerábel non foi abordado correctamente por parte do Goberno español. A afirmación de que nun escenario sen contaxios non hai risco e que a situación é comparábel a vida ordinaria é unha falacia. Estar nun espazo cerrado, cun grupo de 25 ou máis persoas e con problemas de ventilación non pode ser considerado como un escenario sen problemas para persoas con enfermidades que poidan supoñer un risco ou para mulleres embarazadas.
• Ausencia de negociación sobre condicións de traballo na teledocencia. A pesar da experiencia vivida no curso pasado, botamos a andar un novo curso dentro da pandemia sen que nin a nivel do Estado nin, cando menos, no caso de Galiza se regule a obriga de dotar de recursos ao profesorado por parte das administracións así como en que condicións teremos que desempeñar o noso traballo, tanto se nos vemos obrigados a unha docencia totalmente virtual coma semipresencial.

A contratación de profesorado sen mestrado 

Os máximos responsábeis do MEFP deron conta da decisión adoptada na reunión da Conferencia Sectorial (coas CC.AA.) da pasada semana de poder recorrer á contratación de profesorado sen mestrado de secundaria. O secretario xeral técnico  do MEFP informou que foron todas as CC.AA. as que solicitaron esta medida. Na CIG-Ensino somos conscientes de que o cambio normativo lle corresponde ao Ministerio e que é lóxico que o tema se presentase na reunión coas administracións educativas mais cremos que non é de recibo que non se tratase previa ou simultaneamente cos sindicatos con representación na Mesa Docente do Estado e que mesmo hoxe non figure na orde do día expresamente. Demandamos que o texto que se teña que aprobar pase previamente por esta Mesa, con independencia de que a negociación máis relevante non vai estar tanto no texto legal como no seu desenvolvemento, o que lle corresponde a cada Consellaría. 

Neste sentido a posición da CIG-Ensino ao respecto foi a seguinte: 

• O mestrado é un requisito para acceder á docencia e non un mérito. Polo tanto, todas as persoas que o posúan deben ter sempre preferencia sobre quen non o teña, tanto no que respecta ás actuais listas de contratación como ás que se poidan abrir ao longo do curso.
• Se en casos excepcionais se ten que habilitar transitoriamente a posibilidade de contratar a docentes sen mestrado debe regularse tendo en conta o seguinte: a medida ten que ser temporal e durante a duración da pandemia e será no ámbito autonómico onde se deberá regular todo o que teña que ver con condicións de acceso á docencia deste persoal.